Titel: Een eiland in de tijd
Auteur: Marieke Poelmann
Boekinfo: https://witsand.be/
Verschijningsdatum: maart 2022
ISBN: 9789044647167
Recensent: Kristien De Wilde
Beoordeling:
Met Een eiland in de tijd wil auteur Marieke Poelmann de thema’s rouw, verlies en fertiliteitsproblemen uit de taboesfeer halen. Het is een autobiografisch verhaal over vier jaar ‘wachten’ om te kunnen ’verwachten’.
Marieke Poelmann beschrijft op zeer realistische wijze haar leven van de afgelopen jaren waarin de uitgesproken kinderwens en het bijbehorende medisch fertiliteitstraject de overhand neemt. Hoewel de technische aspecten en de verschillende stappen van het fertiliteitstraject wel aan bod komen, word je als lezer vooral meegezogen in de rollercoaster van gevoelens die ermee gepaard gaan. Verdriet, jaloezie, boosheid, onzekerheid, alsook een gevoel van oneerlijkheid, onbegrip, eenzaamheid … . Nog eens versterkt door de hormoonbehandelingen, wordt de schrijfster telkens heen en weer geslingerd tussen hoop en wanhoop. Je leest over hoe ze hier dagdagelijks mee omgaat en welke interacties dat teweegbrengt met (de mensen in) haar omgeving. De auteur slaagt erin om haar gevoelens zeer mooi te verwoorden. Ze maakt hierbij gebruik van passende beeldspraak. Het regelmatig rechtstreeks toespreken van haar toekomstige baby, wekt vertedering op bij de lezer.
Hoewel het – steeds heftiger wordende – medisch traject de rode draad is in haar verhaal, komen ook de dagelijkse bezigheden uitgebreid aan bod: haar werk, haar liefde voor katten, hun huis aan zee, feestjes met vrienden en de vele reizen met haar partner … Hierdoor kreeg ik van bij het begin het gevoel dat ik een fictie boek las.
Het eerdere trauma van het verlies van haar ouders in een vliegtuigcrash geeft een extra dimensie aan haar kinderwens. Er ontstaat hierdoor een nog sterkere worsteling met de vragen: ‘Wie ben ik?’, ‘Wie wil ik zijn?’ en ‘Wie zal ik later zijn?’.
De schrijfster krijgt hierbij stilaan het gevoel op een ‘eiland in de tijd’ – tussen geen ouders en geen kinderen – te zijn gestrand of zelfs te zijn ‘gezet’ door mensen mét kinderen. Er dringt zich een continue zoektocht naar zingeving op.
Het boek is naar eigen zeggen geschreven ‘Voor elke vrouw die denkt dat ze het gewicht van een lege buik alleen moet dragen’. Het meeslepende, aangrijpende verhaal wekt wellicht bij een groter publiek veel bewondering en respect op voor de schrijfster. En voor moeders, zoals ik, versterkt het bovendien het besef hoeveel geluk er wel aan onze kant heeft gestaan.
Een eiland in de tijd is het verhaal van een dappere vrouw, waarbij je als lezer niet anders kan dan mee hopen op een goede afloop.