Een waardig levenseinde

Volledig herziene editie

Door Rina Vanden Panhuyzen

Titel: Een waardig levenseinde. Volledig herziene editie
Auteur: Wim Distelmans
Boekinfo: http://www.houtekiet.be/
Verschijningsdatum: september 2020
ISBN: 9789089248268
Recensent: Rina Vanden Panhuyzen
Beoordeling:

Het boek Een waardig levenseinde van Wim Distelmans is voor éénieder een goede aanwinst in de boekenkast.

Lezers die openstaan voor levenseinde zullen alvast met deze volledig herziene editie een goed overzicht krijgen over de betekenis en de inhoud rond het veel besproken onderwerp. Critici zullen een stevige kluif te verwerken hebben gezien er tal van verhalen aangehaald worden. De toch wel schrijnende verhalen o.a. over therapeutische hardnekkigheid, onmondige of doodzieke pasgeborenen en minderjarigen, tonen aan dat een waardig levenseinde voor velen een positieve betekenis heeft. Het pakkende verhaal van baby Elle-Louise zal menige lezers naar het hart grijpen.

Therapeutische hardnekkigheid is jammer genoeg nog steeds dominant aanwezig. Gezien de vergrijzing explosief toeneemt, alsook het risico voor kanker en alzheimer naarmate de leeftijd hoger is, is het wat waardig levenseinde betreft wel droevig gesteld voor de oudere populatie. Wat wensen zij? Welke rol spelen woonzorgcentra (religie) in beslissingen of wensen rond levenseinde van de bejaarde? Luisteren wij wel voldoende naar hun wensen?

Een ander interessant hoofdstuk gaat over pijn en systeemcontrole. Op een overzichtelijke wijze neemt de auteur ons mee in de strijd tegen zinloos pijn lijden. Zinloos pijn lijden is volgens de auteur niet acceptabel. Het opdrijven van pijnstilling is aanvaardbaar en nodig.

De auteur wijst erop dat op termijn de opleiding tot arts nood heeft aan verandering. Het vergt echter artsen – docenten die openstaan voor het onderwerp. Enkel dan kan er verandering komen. Vragen zoals euthanasie, palliatieve zorg zouden net zoals andere vragen van patiënten zonder schroom moeten worden beantwoord. Heeft een arts hier wegens ethische principes bezwaar tegen, zou hij/zij de patiënt onmiddellijk moeten doorverwijzen naar een collega.

De auteur schuwt geen zelfkritiek waarbij de term ‘palliatitis’ vernoemd wordt. Als hulpverlener in de palliatieve zorg dien je bijgevolg kritisch te zijn voor jezelf. Interessant zou zijn dat er nascholingen komen om hulpverleners hierop attent te maken alsook hoe ermee om te gaan.

Deze volledig herziene editie van Een waardig levenseinde is weerom een knap geschreven boek. Een aanrader voor wie in begrijpbare taal meer wil weten over het onderwerp.