Het levenseinde in eigen regie.

20 jaar wet euthanasie, palliatieve zorg en patiëntenrechten.

Door Camille Blanckaert

Titel: Het levenseinde in eigen regie. 20 jaar wet euthanasie, palliatieve zorg en patiëntenrechten.
Auteur: Wim Distelmans
Boekinfo: https://www.houtekiet.be
Verschijningsdatum: mei 2022
ISBN 9789089244918
Recensent: Camille Blanckaert
Beoordeling:

20 jaar na het goedkeuren van wetten rond euthanasie, palliatieve zorg en patiëntenrechten – 3 wetten die de autonomie van elke patiënt vrijwaren – blikt Wim Distelmans terug op de weg die we in België hebben afgelegd, beschouwt hij waar we vandaag op die weg staan en kijkt hij verder waarheen hij dat pad nog wil zien leiden. Een weg, waar de patiënt te allen tijde centraal staat, die Distelmans eigenhandig zelf heeft helpen uittekenen en plaveien.

Wat Het levenseinde in eigen regie. 20 jaar wet euthanasie, palliatieve zorg en patiënten-rechten doet verschillen van andere publicaties rond levenseinde is dat Distelmans de balans opmaakt vanuit zijn persoonlijke ervaring. Hij biedt ons inkijk op zijn eigen parcours als dokter, als activist en als mens via interviews, opiniestukken en overpeinzingen van 1993 tot nu. Op die manier krijg je als lezer een persoonlijk en boeiende inkijk op de evolutie van de publieke opinie, de rol en ervaring van de arts en wetgeving.

Het boek bestaat uit 8 hoofdstukken die afwisselen tussen meer autobiografische en informatieve, beschouwende stukken. Enerzijds neemt Distelmans je mee over hoe hij – eerder toevallig – spreekbuis voor het onderwerp werd en wat hem drijft om na 20 jaar nog steeds op de barricades te staan voor patiëntenrechten. Anderzijds gaat hij dieper in op het belang van autonomie, huidige pijnpunten en mogelijke oplossingen in het debat, het proces Tine Neys en de werking van de commissie euthanasie.

Op veelgestelde vragen of twijfels over de werking van de commissie of de procedures heeft hij steeds een gepast en helder antwoord klaar.

Doorheen het ganse boek loopt het belang van respect als een rode draad: respect voor autonomie, respect voor de patiënt, respect voor de familie, respect voor mensen met een andere levensbeschouwing … Daarom stoorde het me toch wat de beschrijving van de  voorbeelden die Distelmans geeft van de keren dat het toch fout liep met de familieleden van de patiënt in zijn praktijk.

Al bij al is Het levenseinde in eigen regie een boek dat ondanks het onderwerp fijn lezen is. Distelmans schrijft vlot en geestig, wat helpt om de zwaarte van het thema te verlichten. Een aanrader voor wie interesse heeft in het thema en er meer over wenst te weten te komen zonder een wetenschappelijk werk te hoeven te lezen. De vele quotes, filmpassages en verhalen die dit boek rijk is, slagen er in de lezer duidelijk te maken dat de regie over het levenseinde geen ver-van-je-bed-show is, maar een verhaal dat voor ieder van ons relevant is of dat ooit zal zijn.