Recensie ‘Poppy & Claude’

Door Stéphanie Jaenen

Rosie en haar man Penn besloten na de komst van de vierde zoon opnieuw een kind te maken, met de hoop op een meisje. Rosie en Penn hebben altijd een dochter gewild – Rosie is daarenboven haar zusje Poppy verloren toen ze klein was. Het is echter weer een zoon.
Al vrij snel is het duidelijk dat Claude zich een meisje voelt. En daar wordt openlijk over gesproken door zowel de ouders als door Claude, die zichzelf Poppy noemt. Rosie en Penn proberen hem zo goed als mogelijk te begrijpen.
De wereld rondom hen en het gezin heeft het er moeilijker mee. Het gezin gaat zelfs verhuizen opdat Poppy en de broers zich in een tolerantere omgeving bevinden t.o.v. transgenderseksualiteit. Maar hij blijft ‘struggelen’ met het zoeken van een balans tussen zijn lichaam als jongen en zijn emoties als meisje. Het blijft een zoektocht naar wie hij nu is en op een bepaald moment vindt hij zichzelf zelfs ‘niemand’.
De confrontatie met de buitenwereld, en met de andere als zijnde transgender blijft een rode draad in het verhaal.

Laurie Frankel beschrijft het topic over transgender in een erg duidelijk en open stijl. Je beleeft het thema door de ogen van het gezin, en vooralsnog door de ogen van Claude/Poppy zelf. Als lezer ben je erg betrokken bij de personages. Het topic over transgender wordt nauw verweven in de dagdagelijkse dingen waarmee het gezin bezig is waardoor je een erg goed beeld krijgt van wat het leven is als transgender. De auteur weet het topic over deze zogenaamde ‘identiteitsstoornis’ met liefde en mededogen over te brengen, op een duidelijk informatieve, doch respectvolle  manier. Enerzijds, omdat de schrijfster het verhaal vanuit kinderogen beschrijft, maakt dit dat je je als lezer goed kan inleven in het wezentje dat zich een transgender voelt; in zijn wereld van klasgenootjes en de daarbij behorende emoties/pesterijen op die leeftijd. Anderzijds gebruikt Frankel ook humor en wordt het thema op een ludieke manier aangehaald, worden er synoniemen gebruikt voor transgender waardoor je als lezer een verruimde blik krijgt. Interessant is dat de moeder van Claude beroepshalve in de medische sector werkt, maar niet met dé stereotiepe medische blik haar eigen zoon benadert.

Het boek voelt aan als een soort familieroman, waarin heel openlijk en tolerant over het thema transgender wordt gesproken, dat het soms ook wel een beetje onrealistisch lijkt. Het verhaal doet me soms filmisch aan, groots en ietwat té Amerikaans van tijd tot tijd. Maar op zich heeft dat ook zijn charme. Het heeft me alleszins een nieuwe kijk gegeven op een topic waarmee ikzelf nog niet vertrouwd was.

Titel: Poppy & Claude
Auteur: Laurie Frankel
Boekinfo: Ambo/Anthos
ISBN 9789026336812
Verschijningsdatum: mei 2017
Recensent: Stéphanie Jaenen
Beoordeling: