Andy wachtte lang op een nier

Mijn naam is Andy. Ik ben geboren op 28 april 1983 en woon in Izegem. Mijn favoriete hobby’s zijn: tafelvoetbal, fotografie, websites, muziek beluisteren en genieten van ieder moment!

Toen ik drie jaar was, raakte bekend dat ik een ernstige nierziekte had. Vanaf dan moest ik maandelijks op controle in het ziekenhuis. De dokter daar was voor mij een held. Hij stelde mijn ouders en mij altijd op ons gemak.

Tijdens mijn schoolperiode voelde ik me dankzij de medicatie niet echt ziek. Mijn nieren gingen langzaam achteruit. Ik was de controles en opnames in het ziekenhuis helemaal gewoon. Ik dacht dat het normaal was dat te moeten doen. En na mijn middelbare school kon ik onmiddellijk aan de slag bij Winsol, een bedrijf gespecialiseerd in ramen en deuren. Elke dag ging ik met plezier werken.

De toekomst lachte me toe. Maar na een jaar ging het plotseling achteruit met mijn gezondheid.

De toekomst lachte me toe. Maar na een jaar ging het plotseling achteruit met mijn gezondheid. Ik werd vaker ziek, ik begon het gevoel te krijgen dat er iets totaal niet klopte. Ik zei tegen mezelf: “Dat komt wel in orde, een slechte periode kan iedereen hebben”. Tot de dag dat het echt menens werd. Ik weet het nog goed, het was een maandag. Ik stond klaar om te vertrekken naar mijn werk, maar ik voelde me helemaal niet goed. Daarom heb ik maar besloten om thuis te blijven en de huisdokter te bellen. Toen die na 10 minuten al aankwam, zag ik in z’n ogen dat me iets ergs te wachten stond. Hij onderzocht me en zei: “Het is zover, je moet direct naar het ziekenhuis!”. We volgden zijn raad op.

Hij vertelde me dat ik vanaf nu vaak ernstig ziek zou zijn, dat ik zware medicatie zou moeten nemen en vaak de nierdialyse zou moeten gebruiken. Ik moest ook stoppen met werken, want mijn werk was te zwaar.

Op de dienst spoedgevallen deden ze onmiddellijk de nodige onderzoeken. Na een tijd van afwachten, nodigde de dokter ons uit voor een gesprek. Hij vertelde me dat ik vanaf nu vaker ernstig ziek zou zijn, dat ik zware medicatie moest nemen en de nierdialyse moest gebruiken.  Ik moest ook stoppen met werken, want mijn werk was te zwaar. Het gesprek was als een hel voor me. Ik barstte in tranen uit, ik wilde alleen zijn. Mijn wereld was volkomen ingestort!  Mijn geloof in een mooie toekomst was in één klap verdwenen.

Ik wist dat dit een leven zou zijn dat me bloed, zweet en tranen zou kosten.

De dagen gingen voorbij, met slechts één zin in mijn hoofd: “Dit accepteer ik niet, daar kan ik niet mee leven!”. Ik kwam in een soort schoktoestand terecht. Ik wist dat dit een leven zou zijn dat me bloed, zweet en tranen zou kosten.  Na dat gesprek met de dokter hebben mijn ouders me verteld dat ze in feite al wisten dat ik op een bepaald moment heel erg ziek zou worden. Omdat ze me wilden laten genieten van een zorgeloze jeugd, hadden ze dat verzwegen voor mij. Ik ben hen hiervoor erg dankbaar.

Wachtend op een donornier, wachtend op dat ene telefoontje. Ik hoop dat ik snel getransplanteerd zal zijn. Maar de wachtlijst voor een donornier is lang.

Bijna drie jaar later sta ik er nog. Nog steeds dialyse thuis om alles zelf onder controle te kunnen houden. Nog steeds vechtend, nog steeds problemen, maar met volle moed om er tegenaan te gaan! Wachtend op een donornier, wachtend op dat ene telefoontje. Ik hoop dat ik snel getransplanteerd zal zijn. Maar de wachtlijst voor een donornier is lang. Sommige mensen moeten twee jaar wachten, anderen zelfs vier jaar.

Ik bekijk het positief en ik zie terug een mooie toekomst voor mij. Een ding weet ik zeker: sinds mijn ziekte heb ik enorm veel geleerd! Nu denk ik na voor ik iets doe en wil doen, nu geniet ik van het leven, van de mensen om me heen, van de simpelste dingen zoals bladeren, een tak, dieren, natuur, kortom: het leven op aarde.

Ik zal blijven vechten tot ik mijn ziekte overwin! Ik verklaar mijn ziekte de oorlog!

Deze ziekte heeft me mentaal enorm veranderd en daar ben ik blij om. Verder zal en blijf ik positief denken. Ik zal blijven vechten tot ik mijn ziekte overwin! Ik verklaar mijn ziekte de oorlog!

Hoe gaat het ondertussen met Andy? Goed nieuws. Hij heeft een nieuwe nier ontvangen en stelt het goed. Hij heeft zijn leven verder kunnen uitbouwen, is getrouwd en heeft er inmiddels een dochtertje bij.

Met dank aan Andy om zijn verhaal met ons te delen.