In 2000 vertelde mijn dokter me dat ik zwaar nierfalen had. Ik moest aan de dialyse om de afvalstoffen uit mijn bloed te zuiveren. Ongeveer drie maanden later kreeg ik een nieuwe nier. Maar na zeven maanden heeft mijn lichaam die nieuwe nier jammer genoeg afgestoten en moest ik terug elke week een paar keer naar de hemodialyse. Toen was het vijf jaar wachten voor ik terug een nieuwe nier kreeg. Maar nog geen jaar later stootte mijn lichaam deze terug af. Mijn lichaam is blijkbaar heel gevoelig voor vreemde organen en blijft die afstoten. Ik moest dus weer aan de dialyse, zowel hemodialyse als peritoneale dialyse deze keer.
Na zeven jaar was ik helemaal op. Ik woog nog minder dan 40 kilogram. Ik had me al voorbereid op het feit dat ik zou sterven, zonder een nieuwe transplantatie zou dat ook gebeuren.
Dat was heel vermoeiend. Er waren ook complicaties en mijn lichaam begon af te takelen. Na zeven jaar was ik helemaal op. Ik woog nog minder dan 40 kilogram. Ik had me al voorbereid op het feit dat ik zou sterven, zonder een nieuwe transplantatie zou dat ook gebeuren. De dokter vertelde dat het te riskant was om nog een derde nier te krijgen van een vreemde. De enige kans om te overleven was als ik een nier zou krijgen van een familielid.
De dokter vertelde dat het te riskant was om nog een derde nier te krijgen van een vreemde. De enige kans om te overleven was als ik een nier zou krijgen van een familielid.
Mijn familie, mijn broers en zussen, hebben dat besproken. Mijn broer zei dat hij één van zijn nieren wilde afstaan aan mij. Omdat ik nog jong was, twee kleine kinderen had en een heel leven voor mij. Dat was mooi, ik ga dat nooit vergeten. Maar het was ook moeilijk. Ik had al twee transplantaties gehad en elke keer had mijn lichaam de nieuwe nier afgestoten. Wat ging er deze keer gebeuren? Ik vond dat een risico en wilde er geen anderen bij betrekken. Tegelijk vond ik het idee om mijn kinderen achter te laten heel moeilijk. Gelukkig heb ik een goeie familie en zij hebben me overtuigd om de nier van mijn broer te aanvaarden. In 2008 heb ik dan een nier van mijn broer gekregen en ze werkt nog altijd goed.
Ik zou mensen willen wakker schudden en oproepen om er voor elkaar te zijn. Er is niks beter dan na je dood je organen afstaan, er is geen beter geschenk.
Ik wil dat mensen de situatie begrijpen, er zijn nog veel mensen die aan de dialyse zijn en wachten op een nieuwe nier. Ze wachten dagen en maanden tot ze gebeld worden. Als donoren kunnen we ons steentje bijdragen. Ik zou mensen willen wakker schudden en oproepen om er voor elkaar te zijn. Er is niks beter dan na je dood je organen afstaan, er is geen beter geschenk. Ikzelf ben al 26 jaar aan het sukkelen, ik heb een heel dik dossier in het UZA. Ik weet wat het is, ik ben door het oog van de naald gekropen.
Ik zou zeggen: doneren, doneren, doneren. Je gaat daar nooit spijt van hebben, want je kan er echt iemand mee helpen. Het is een goed doel, het is voor een andere mens, voor God of voor Allah. Je geeft iemand iets dat hij nergens anders kan lenen, huren of kopen.
De medische wereld staat heel ver tegenwoordig, je kunt bloed doneren, plasma doneren, organen doneren. En het is allemaal mooi meegenomen, want er zijn genoeg patiënten die het nodig hebben. Ik ben vrijwilliger bij het Rode Kruis. Ik zou zeggen: doneren, doneren, doneren. Je gaat daar nooit spijt van hebben, want je kan er echt iemand mee helpen. Het is een goed doel, het is voor een andere mens, voor God of voor Allah. Je geeft iemand iets dat hij nergens anders kan lenen, huren of kopen. Het moet echt van een medemens komen via de wetenschappers en dokters, dat is de enige mogelijkheid.
Ik heb twee kinderen en wij zijn geregistreerd bij de gemeente als orgaandonor. Na onze dood mogen ze onze organen nemen en schenken aan mensen die dat echt nodig hebben. Mensen die al jaren wachten op een donororgaan. Uit mijn ervaring zou ik mensen willen oproepen om ook orgaandonatie te overwegen. Iedereen heeft waarschijnlijk wel een familielid dat een ziekte heeft en misschien ooit een orgaan nodig heeft.
