Veelgestelde vragen

Hieronder vind je de antwoorden op de meest gestelde vragen over stamceldonatie.

Algemene informatie

Waarom is stamceldonatie belangrijk?

Stamceldonatie is belangrijk omdat men met gedoneerde stamcellen ernstig zieke patiënten kan behandelen. Denk maar aan mensen met leukemie of een andere bloedziekte. Voor de patiënt is het vaak een laatste kans om definitief te genezen of voor lange tijd ziektevrij te blijven.

Het vinden van een geschikte donor is heel moeilijk omdat de weefseltypes van patiënt en donor moeten matchen, terwijl er vele tienduizenden verschillende weefseltypes bestaan. Organisaties zoals het Rode Kruis-Vlaanderen registreren daarom kandidaat-donoren, in de hoop voor iedereen een geschikte donor te kunnen vinden. De stamcelregisters werken samen over de landsgrenzen heen. Dat vergroot de kans op succes.

Wat zijn stamcellen?

Een stamcel is een ongespecialiseerde cel die nog in staat is zich te ontwikkelen tot verschillende celtypes. Het is een basiscel die 2 bijzondere dingen kan:

• Ze kan zichzelf vernieuwen
• Ze kan uitgroeien tot talloze specifieke cellen (een levercel, huidcel of bloedcel).

Er bestaan verschillende soorten stamcellen. De ene soort kan zich tot meer verschillende celtypes ontwikkelen dan andere. Hoe jonger de cel is, hoe meer mogelijkheden ze nog in zich draagt.

Wat is stamceltherapie?

Bij stamceltherapie krijgt een patiënt stamcellen die defecte of afwezige cellen in zijn of haar lichaam vervangen. Stamceltherapie kan bijvoorbeeld iemand met leukemie helpen.

Bij leukemie bevat het bloed te weinig gezonde bloedcellen. De patiënt die een stamceltransplantatie krijgt, wordt eerst behandeld met chemotherapie, soms in combinatie met bestraling. Deze behandeling vernietigt de zieke cellen. Met de transplantatie krijgt de patiënt nieuwe, gezonde stamcellen. Stamcellen toedienen gebeurt via een bloedtransfusie. De nieuwe stamcellen vinden vanuit het bloed zelf hun weg naar de beenderen waar ze in actie schieten en bloed aanmaken.

De aandoeningen die men vandaag met stamceltherapie behandelt, zijn stuk voor stuk ernstige ziekten waar men vroeger niets tegen kon beginnen. Nu bestaat er een kans op redding.
Wereldwijd wordt onderzoek gedaan naar stamceltherapie. De mogelijkheden zullen in de toekomst verder toenemen.

Wat is een stamceldonor?

Een stamceldonor is iemand die stamcellen wil afstaan voor de behandeling van mensen met bloedziekten, bepaalde klierziekten of aangeboren aandoeningen. Soms kan men een patiënt behandelen met eigen stamcellen. In de meeste gevallen is dat helaas niet mogelijk en zoekt men een stamceldonor.

• Dat kan iemand van de familie zijn.
• Als er binnen de familie geen geschikte donor is, raadpleegt men het stamcelregister.

Waar komen stamcellen vandaan?

Voor donatie gebruikt men bloedstamcellen uit het beenmerg of uit navelstrengbloed. Er zijn 3 manieren om die te bekomen:

• Bloed
  Bloed bevat standaard niet veel stamcellen. Met medicatie (groeifactoren) stimuleert men de stamcellen uit het beenmerg van de donor om zich naar het bloed te verplaatsen. Dat zorgt ervoor dat het bloed op een welbepaald moment veel stamcellen bevat. Die vangt men via een bloedafname op.
• Beenmerg
  Ons beenmerg is de bloedfabriek van ons lichaam. Het bevat miljarden stamcellen die ons hele leven lang uitgroeien tot bloedcellen. Beenmerg zit in de holle en platte beenderen zoals het bekken en borstbeen. Met een punctie kan men deze stamcellen verkrijgen. Tot voor enkele jaren was het beenmerg de enige bron van stamcellen voor stamceltherapie.
• Navelstrengbloed
  Tijdens de zwangerschap is de baby via de navelstreng verbonden met de moederkoek. De navelstreng bevat stamcelrijk bloed. Bij de geboorte wordt de navelstreng doorgeknipt en kan men het navelstrengbloed afnemen. Dat wordt bewaard in een navelstrengbloedbank waar het beschikbaar is voor transplantatie.

Ben ik als bloeddonor ook meteen stamceldonor?

Neen. Standaard zijn in het bloed wel stamcellen aanwezig maar niet voldoende om te gebruiken voor een transplantatie. Stamcellen doneren gebeurt ook via een andere procedure en in gespecialiseerde centra. Je kan je wel opgeven als stamceldonor wanneer je bloed gaat doneren.

Zijn familieleden betere stamceldonoren?

Een behandeling met stamcellen van een familielid is op zich niet beter of slechter dan een behandeling met stamcellen van iemand anders. De kans dat men een geschikte donor vindt, is binnen de nabije familie wel groter dan daarbuiten. Tussen broers en zussen is de kans 1 op 4. Bij twee willekeurige personen is die kans maar 1 op 50.000.

Hoe een geschikte donor vinden?

Om stamcellen te kunnen doneren of ontvangen, moet het weefseltype voldoende lijken op dat van de andere persoon om afstoting te vermijden.

• Als men een donor zoekt, kijkt men eerst of één van de broers of zussen van de patiënt een geschikte donor is. De kans dat een broer of zus een match is, is ongeveer 1 op 4.
• Vindt men binnen de familie geen match, dan kijkt men in het stamcelregister.

Het stamcelregister bevat de weefseltypes van

• mensen die bereid zijn stamcellen te doneren
• opgeslagen navelstrengbloed

Het weefseltype van de patiënt wordt ingevoerd en een computerprogramma gaat in al die gegevens op zoek naar geschikte donoren.

De kans dat een willekeurig persoon buiten de familie een geschikte donor is, is gemiddeld 1 op 50 000. Een grote databank met kandidaat-donoren is dus erg belangrijk. Hoe meer donoren, hoe groter de kans op een geschikte donor. Daarom is er ook een uitgebreide internationale samenwerking. Het Belgische register staat in contact met vergelijkbare buitenlandse registers. Ongeveer een kwart van de donaties gebeurt tussen Belgen. Driekwart gebeurt met stamcellen afkomstig uit het buitenland.

Het Rode Kruis roept mensen met Noord-Afrikaanse, Centraal-Afrikaanse, Turkse of gemengde roots op om donor te worden. Voor één op de drie patiënten met niet-westerse roots wordt er geen geschikte donor gevonden.

Informatie over de registratie

Op welke leeftijd kan ik mij registreren?

• Registratie als kandidaat donor kan van 18 tot 40 jaar.
• Opgeroepen worden om te doneren kan tot je 60^e

Door registratie te beperken tot 40 jaar kan men ervan uitgaan dat een kandidaat-donor 20 jaar beschikbaar is. Het lijkt misschien vreemd maar het is eigenlijk een kosten – baten afweging. Weefseltypering kost veel geld en dat investeert men uiteraard liefst in mensen die een lange tijd beschikbaar zijn.

Kom ik in aanmerking als stamceldonor?

De leeftijdsgrenzen staan vast. Als stamceldonor moet je daarbinnen vallen.

Daarnaast zijn er enkele criteria waarmee men medische risico’s voor donor en ontvanger wil vermijden. Bij  registratie vul je daarom een medische vragenlijst in. Er wordt onder meer gepeild naar

• Algemene gezondheidstoestand
• medicatiegebruik
• Ingrepen of behandelingen
• Risico op infectieziekten zoals AIDS, hepatitis B en C die door bloed overdraagbaar zijn

Bloedgevers worden op dezelfde zaken gecontroleerd. Zij komen dus sowieso in aanmerking als stamceldonor.

Het Rode Kruis is specifiek op zoek naar donoren met Noord-Afrikaanse, Centraal-Afrikaanse, Turkse of gemengde roots. Voor één op drie patiënten met niet-westerse roots wordt er geen geschikte donor gevonden voor stamceldonatie.

Hoe kan ik stamceldonor worden?

Wie donor wil worden kan zich registreren bij de donorcentra van de ziekenhuizen of het Rode Kruis.

• Stap 1: je laat weten dat je bereid bent om te doneren. Dat kan via het registratieformulier op wordstamceldonor.be. Een medewerker van het donorcentrum belt je dan op om je uit te nodigen voor een gesprek in één van de donorcentra in Vlaanderen. Tijdens dat gesprek krijg je de nodige informatie over de donatie en kan je al je vragen stellen. Nadien kun je een bereidverklaring ondertekenen.
• Stap 2:Er wordt een bloedstaal afgenomen om je weefseltype te bepalen. Een arts van het donorcentrum zal samen met jou een medische vragenlijst doornemen om een duidelijk beeld te krijgen van je gezondheidstoestand.
• Stap 3:Afwachten tot er een patiënt is die kan worden geholpen met jouw stamcellen.

Je registratie bij het donorcentrum is een bereidverklaring. Je laat ermee weten dat je bereid bent in de toekomst stamcellen te doneren, als er een patiënt is die daarmee geholpen kan worden. De donatie gebeurt dus niet onmiddellijk bij de registratie, maar enkel als er een concrete vraag komt.

Niet iedereen die zich registreert, zal ook werkelijk moeten doneren. Het kan een kwestie van jaren, maanden, weken of dagen zijn voor je gevraagd wordt om te doneren. Sowieso word je enkel gevraagd om te doneren als er ergens een patiënt is die met jouw weefseltype matcht.

Welke voorwaarden zijn er verbonden aan het donorschap?

Het doneren kan tussen je 18de en 60ste levensjaar, maar je registreren kan maar tot je 40ste.
Daarnaast zijn er voorwaarden op vlak van gezondheid en levensstijl. Die zijn hetzelfde als bij een bloeddonatie. Bloedgevers komen in normale omstandigheden altijd in aanmerking om stamceldonor te worden.

Kan ik, als ik al uit het register ben geschrapt, nog doneren aan een familielid?

Ja, dat kan. Het is inderdaad zo dat wie via het stamcelregister stamcellen doneert, na een donatie wordt geschrapt uit het register. Dat betekent niet dat men niet meer kan doneren aan een familielid. Dat men geen twee keer kan doneren aan een onbekend persoon is om te voorkomen dat sommige donoren overbevraagd worden.

Het is niet zo dat je na een donatie geen stamcellen zou kunnen aanmaken of doneren.

Soms wordt een donor trouwens wel 2x gevraagd om te doneren. Dat gebeurt als de ontvanger meer stamcellen nodig heeft dan men uit eenmalige donatie kon halen. Kortom, donatie via het stamcelregister maakt latere donatie binnen de familie zeker niet onmogelijk.

Mogen mannen die seks hebben met mannen zich registreren als stamceldonor?

In België mogen mannen die seks hebben met mannen geen stamcellen doneren om veiligheidsredenen. Cijfers tonen aan dat mannen die seks hebben met mannen een verhoogd risico hebben op hiv en andere soa’s.

Welke aandoeningen kunnen mij uitsluiten om donor te worden?

Wie regelt de registratie van donoren in België?

In België beheert het Marrow Donor Program Belgium- Registry (onderdeel van het Rode Kruis), het stamcelregister. Het registreren gebeurt in een donorcentrum. Elke provincie heeft er minstens één.

Kan ik mij bedenken nadat ik geregistreerd ben?

De registratie als stamceldonor is een bereidverklaring, je kan ze in principe op elk moment intrekken.
Je registreren als stamceldonor doe je niet zomaar. Je doorloopt verschillende stappen met een gesprek, een bloedafname en het invullen van een medische vragenlijst. Pas dan word je geregistreerd en kom je in het stamcelregister terecht. Waarschijnlijk heb je als kandidaat donor een heel weloverwogen beslissing genomen.

Het is ook heel belangrijk om er op voorhand goed over na te denken. Als je wordt gecontacteerd, is het omdat er ergens een patiënt met jouw stamcellen behandeld kan worden. Je toestemming op dat moment intrekken, is mogelijk maar kan bijzonder grote  en pijnlijke gevolgen hebben.

Informatie over de donatie

Hoe gebeurt de afname van stamcellen?

Er zijn 2 manieren om stamcellen af te nemen bij een donor: uit het bloed en uit het beenmerg.

• stamcellen uit het bloed
  De afname van stamcellen uit het bloed is in België de meest gebruikte methode. Op zich bevat ons bloed weinig stamcellen. Maar door de donor gedurende 4 of 5 dagen voor de stamceldonatie ’s morgens en ’s avonds een spuitje te geven met specifieke beenmerggroeifactoren, stimuleert men de verplaatsing van stamcellen uit het beenmerg naar het bloed. De injecties zijn onderhuids en kunnen dus door jezelf of een thuisverpleger worden toegediend. Na 4 dagen wordt getest of er voldoende stamcellen in het bloed aanwezig zijn. Meestal is dat het geval en gebeurt de afname dezelfde dag of de dag erna.
  Om de stamcellen af te nemen, wordt de donor aan een bloedverzamelmachine gekoppeld. Het bloed verlaat de donor langs een naald in de ene arm en komt in een soort centrifuge terecht. Daar wordt het deel van het bloed dat rijk is aan stamcellen gescheiden van de rest van het bloed. Het stamcelrijke deel komt in een zakje terecht. Het overige bloed wordt weer op lichaamstemperatuur gebracht en komt via een naald in je andere arm terug in je lichaam. Je krijgt extra calcium toegediend om bijwerkingen te voorkomen. De afname duurt 3 à 4 uur. Nadien kan je terug naar huis.
  Het grootste nadeel van deze methode is de behandeling met groeifactoren, maar de injecties worden over het algemeen goed verdragen en ernstige complicaties zijn zeldzaam. De donor kan wat last hebben van nevenverschijnselen zoals moeheid, hoofdpijn of een koortsig gevoel, maar deze zijn mild en van korte duur en kunnen met een gewone pijnstiller worden opgevangen. Het grootste voordeel van deze methode is de eenvoudige procedure en dat je de dag zelf terug naar huis kan.
• stamcellen uit het beenmerg
  De tweede methode is de afname van stamcellen uit het beenmerg. Via een naald wordt 1 tot 1,5 liter bloed en beenmerg opgezogen uit je bekkenkambeen. Dat is 1 tot 5% van je totale beenmerg. Gedurende de maand voor de donatie worden 1 of 2 zakjes bloed afgenomen. Dat bloed krijg je terug toegediend tijdens de donatie van het beenmerg. Met het beenmerg komt immers ook bloed mee en dankzij de vooraf afgenomen zakjes kan dit onmiddellijk worden gecompenseerd.
  De donatie van stamcellen uit het beenmerg gebeurt onder algemene verdoving. Van de procedure zelf voel je dus niets. De dag voor de afname word je opgenomen in het ziekenhuis. Na de afname blijf je nog een nacht in het ziekenhuis om rustig te ontwaken. De eerste uren kan je je nog wat suf en moe voelen. Sommige mensen zijn ook een beetje misselijk en voelen wat stijfheid en pijn op de plaats van de prik. Het is vrij ingrijpend om als gezond persoon deze procedure te ondergaan voor iemand anders, maar je kan er wel iemands leven mee redden.
  Beenmergdonatie wordt soms ten onrechte verward met een ruggenmergpunctie, wat een delicatere ingreep is. Het grootste nadeel aan de stamcelafname uit het beenmerg is de algemene verdoving. Daardoor word je een dag voor de afname in het ziekenhuis opgenomen, de dag na de afname kan je terug naar huis. Het voordeel is dat je op voorhand geen injecties met groeifactoren hoeft te krijgen.

Doet het pijn?

Of je nu stamcellen doneert via bloed of via beenmerg, de afname is niet pijnlijk. Wel kunnen er voor en na de afname lichte bijwerkingen optreden.
Stamceldonatie via het bloed doet niet meer pijn dan gewoon bloed geven. Het enige wat je kan voelen zijn de 2 prikjes in je armen. 1 voor de naald waarlangs het bloed je lichaam verlaat, en 1 voor de naald waarlangs je het overgrote deel van je bloed onmiddellijk terugkrijgt.

Er kunnen voor en na de donatie wel enkele bijwerkingen optreden door de beenmerggroeifactoren en de afname. De voornaamste klachten zijn vermoeidheid, spierpijn en misselijkheid. Deze klachten zijn meestal vrij mild en kortstondig.

Stamceldonatie via het beenmerg is ingrijpender en gebeurt daarom onder algemene verdoving. De bijwerkingen voor en na de afname kunnen zwaarder zijn. Maar in principe is dit een pijnloze ingreep waar je op termijn geen last van ondervindt.

Zijn er risico’s verbonden aan stamceldonatie?

Stamceldonatie gebeurt al tientallen jaren. Tot op vandaag zijn er geen aanwijzingen dat er bijzondere risico’s aan verbonden zijn. Men neemt echter het zekere voor het onzekere en volgt elke donor na de donatie op.

Moet ik naar het ziekenhuis om stamcellen te doneren?

De afname van stamcellen kan enkel in bevoegde centra. Er zijn een aantal in Vlaanderen, waarvan de meesten zich bevinden in of nabij een universitair ziekenhuis.
Bij afname van stamcellen via het bloed kan je na de afname gewoon terug naar huis. Bij afname van stamcellen via het beenmerg, verblijf je een nacht of twee in het ziekenhuis.

Waar kan ik stamcellen doneren?

Hier vind je een lijst van de donorcentra in je buurt.

De stamceldonatie bestaat uit drie stappen.Wanneer moet ik mijn stamcellen werkelijk doneren?

• Stap 1: Eerst geef je je op als donor en word je uitgenodigd op een gesprek met de afnamearts. Tijdens dit gesprek vul je een vragenlijst in en wordt er bloed afgenomen om je weefseltype te bepalen. Hierna word je weefseltype ingevoerd in de databank en is het wachten geblazen. Sommige mensen worden na enkele weken opgeroepen, sommigen worden nooit opgeroepen.
• Stap 2:Donatie gebeurt wanneer er een match is gevonden. Je wordt opgeroepen om naar het donorcentrum te gaan voor een tweede gesprek. Er worden een aantal tests gedaan om te zien of je fysiek in staat bent om te doneren, (Hart- en longscan en een nieuwe bloedtest). Als je zeker bent dat je wilt doneren, wordt er een afspraak gemaakt voor een volgende ontmoeting: de stamceldonatie.
• Stap 3: Tijdens de dagen voor de donatie krijg je dagelijks beenmerggroeifactoren ingespoten zodat de stamcellen naar het bloed verplaatsen. De donatie zelf duurt drie tot vier uur. Bij een donatie via het beenmerg moet u minstens een dag in het ziekenhuis verblijven vanwege de narcose.

Wat gebeurt er met mij nadat ik stamcellen heb gedoneerd?

Een week, een maand en een jaar na de donatie word je opnieuw uitgenodigd voor een gewoon medisch onderzoek. Men controleert of je lichaam volledig is hersteld van de afname en of er geen complicaties zijn.
Wie eenmaal gedoneerd heeft, wordt uit het stamcelregister geschrapt voor verdere donatie.

In bepaalde gevallen kan je nog eens worden opgeroepen voor dezelfde patiënt waarbij men uiteraard eerst opnieuw je toestemming vraagt.

Nadien aan een familielid doneren als dat nodig mocht zijn, kan uiteraard wel nog.

Weet ik wie mijn stamcellen krijgt?

Eerst zoekt men in de nabije familie naar een geschikte stamceldonor voor een patiënt. Vindt men daar iemand dan kennen donor en ontvanger elkaar uiteraard.

Vindt men geen donor in de familie, dan wordt het stamcelregister gecontacteerd. Stamceldonatie via het stamcelregister is anoniem. Je weet dat er ergens ter wereld iemand behandeld wordt met jouw stamcellen. Je weet echter niet wie het is.

Krijg ik verlof als ik stamcellen doneer?

Wie voor het medisch onderzoek of voor de donatie zelf afwezig is op het werk of op school kan een ziektebriefje krijgen. Er bestaat geen bijzonder verlof voor donoren. Met de werkgever of school wordt eerst overeengekomen of men die dagen als ziekteverlof mag beschouwen.

Men houdt bij de planning van de stamceldonatie wel rekening met de donor. Er wordt samen naar een geschikte datum gezocht.

Brengt het doneren van stamcellen kosten voor mij mee?

Nee. Het medisch onderzoek vooraf, de afname zelf en de medische onderzoeken in het kader van de opvolging zijn voor de donor kosteloos. De donor wordt in het ziekenhuis geregistreerd als vrijwillige donor en draagt daardoor zelf geen kosten.
Alleen het vervoer van en naar het donorcentrum is ten laste van de donor.

Hoe gebeurt de verdeling van stamcellen?

Wanneer een persoon zich opgeeft om donor te worden, wordt er bloed afgenomen. Hiermee bepaalt men het weefseltype van de donor. Alles wordt ingegeven in een wereldwijde databank.

Als iemand een stamceltransplantatie nodig heeft, wordt eerst bij de familie gekeken of er een match is. Als dit niet zo is, kijkt men in het stamcelregister. Er wordt een geschikte donor gezocht en hopelijk ook gevonden. De donatie gebeurt volledig anoniem.

Hoe groot is de kans dat ik als stamceldonor word opgeroepen?

Het is moeilijk om daar een cijfer op te plakken. Je wordt pas opgeroepen als er een patiënt is die met jouw stamcellen kan worden behandeld. Heel wat geregistreerde donoren worden nooit opgeroepen, sommige mensen zijn al jaren geregistreerd voor ze worden opgeroepen. Andere mensen zijn nog maar een paar weken geregistreerd en ontvangen al een oproep.

Stamcellen en zwangerschap

Mag ik stamcellen doneren tijdens de zwangerschap?

Als je zwanger bent of borstvoeding geeft, mag je geen stamcellen doneren. Ook na de bevalling kom je nog een paar maanden niet in aanmerking als donor.
Het is wel mogelijk om navelstrengbloed te doneren bij je bevalling. Dan wordt het bloed in de navelstreng of de moederkoek gebruikt. Uit dat bloed worden stamcellen gehaald die nuttig kunnen zijn bij het behandelen van patiënten met een bloedziekte of beenmergstoornis.

Navelstrengbloed doneren heeft geen enkele nadelig effect op moeder of kind. Het kindje hoeft geen onderzoek te ondergaan voor de afname. Er gebeurt alleen een bloedafname in de navelstreng.

Kan ik mezelf laten registreren tijdens mijn zwangerschap?

Tijdens de zwangerschap is bloed geven niet toegelaten, dit zelfs tot zes maanden na de bevalling. Hierdoor is het registreren voor stamceldonatie en het doneren uitgesloten.

Wordt navelstrengbloed gebruikt?

Navelstrengbloed is een goede bron van stamcellen. Het kan eenvoudig en volledig pijnloos worden afgenomen. Navelstrengbloed is het bloed dat na het doorknippen van de navelstreng achterblijft in de navelstreng en de moederkoek. Het heeft geen nut meer voor moeder of kind. Met een naald kan men dat bloed heel eenvoudig opvangen.

Bij wie niet doneert, wordt het navelstrengbloed gewoon mee met de moederkoek. Bij wie wel doneert, wordt na de geboorte tot 200 ml navelstrengbloed afgenomen. Dat kan in een laboratorium worden ingevroren.

Er zijn in België enkele navelstrengbloedbanken. vier ervan werken nauw samen met het stamcelregister. Elke navelstrengbloedbank werkt samen met een aantal ziekenhuizen. In deze ziekenhuizen kunnen ouders toestemming geven om het navelstrengbloed na de bevalling af te nemen en te bewaren in de navelstrengbloedbank.

De gezondheid en kwaliteit van elk staal wordt getest. Zes maanden na de bevalling test men het bloed van de moeder nog eens op virale infecties en wordt er geïnformeerd naar de gezondheidstoestand van de baby. Pas als de resultaten van deze kwaliteitscontrole goed zijn, wordt het navelstrengbloed vrijgegeven voor gebruik.
Van alle bewaarde stalen wordt het weefseltype bepaald en doorgegeven aan het stamcelregister.

Waar kan ik navelstrengbloed doneren?

Kan ik stamcellen uit navelstrengbloed laten opslaan voor eigen gebruik?

In België is dit fenomeen nog vrij onbekend, maar het kan. Er zijn commerciële bedrijven waar je navelstrengbloed kan opslaan voor als de baby dit nodig zou hebben op latere leeftijd. Er zijn wel enkele bedenkingen bij te maken:

• Het is duur
• Geen bewijs dat dit nuttig is.
• Als de baby aan een bloedziekte lijdt, zijn de stamcellen niet te gebruiken, ook niet voor ‘zelf-donatie’.
• Navelstrengbloed is enkel bruikbaar bij personen die tot 40 kg wegen.
• Men biedt aan de stamcellen 20 jaar te bewaren maar er is geen bewijs dat stamcellen ouder dan elf jaar nog functioneel zijn.
• De kans dat iemand jaren later zijn eigen stamcellen nodig heeft en kan gebruiken is niet groot. De kans dat je iemand kan helpen door je te registeren als kandidaat-donor is heel wat groter.