Een groot deel van de ingevroren eicellen wordt nooit gebruikt. Van de vrouwen die eicellen invriezen omdat ze hun kinderwens nog even wilden uitstellen, komt ongeveer 10% terug om de ingevroren eicellen te gebruiken. Hoe komt dat?
Een aantal vrouwen vindt intussen een partner waarmee ze op natuurlijke wijze kinderen krijgt. Andere vrouwen vinden geen partner en willen ook niet alleen een kind grootbrengen. Soms is er een financiële barrière.
Het is echter giswerk, grootschalig vervolgonderzoek hierover ontbreekt nog. Dat is ook logisch, de techniek wordt nog maar tien jaar toegepast in ons land. De wettelijke bewaartijd van tien jaar loopt nu af voor de allereerste vrouwen die hun eicellen lieten invriezen. De vraag is hoeveel van hen ervoor zal kiezen om de eicellen nog langer te bewaren omdat ze ze misschien toch nog willen gebruiken.
Van de kankerpatiëntes die eicellen laten invriezen, komt ongeveer 25% terug om de eicellen te gebruiken.
“We hebben van 2009 tot 2018 ongeveer 670 vrouwen behandeld met minstens één cyclus. En we zien dat anno 2019 ongeveer een 70-tal vrouwen teruggekomen zijn om iets te gaan doen met die ingevroren eicellen.”
Julie Nekkebroeck, psychologe, UZ Brussel
Wat met eicellen die niet worden gebruikt?
Als je eicellen laat invriezen, kun je kiezen wat er met de eicellen gebeurt die je uiteindelijk zelf niet gebruikt na 10 jaar (de wettelijke bewaartermijn).
Geen eenvoudige keuze, vooral niet omdat je niet in de toekomst kan kijken. Misschien raak je alsnog spontaan zwanger nadat je eicellen hebt ingevroren, of misschien raakte je bij de eerste dooicyclus zwanger. Het kan ook best dat je uiteindelijk beslist om je kinderwens af te sluiten.
Kortom, het is niet ondenkbaar dat de eicellen jaren later nog in de eicelbank zitten. De overeenkomst over de bestemming van de eicellen, kan op elk moment schriftelijk gewijzigd worden.
Onze wetgeving voorziet drie mogelijkheden:
Schenken aan de wetenschap
De eicellen mogen dan gebruikt worden voor wetenschappelijk onderzoek. De optie om eicellen te schenken aan de wetenschap, wordt in ons land het vaakst gekozen.
De eicellen worden vernietigd
Doneren aan iemand anders die een vruchtbaarheidsbehandeling ondergaat
Eicellen anoniem doneren aan anderen met vruchtbaarheidsproblemen wordt het minst gekozen. Het wordt ook niet in elk centrum expliciet als optie voorgesteld. Al lijkt het ideaal omdat er wachtlijsten voor donoreicellen mee in te korten, het is helaas complexer dan dat.
Er zijn verschillende redenen waarom ingevroren eicellen doneren niet evident is:
Voor donatie is extra kwaliteitscontrole van de eicellen nodig, wat extra (genetische) onderzoeken vraagt.
De meeste vrouwen die eicellen invriezen om niet strikt medische redenen zijn al midden dertig. Hun eicellen voldoen vaak niet meer aan de kwaliteitseisen voor eiceldonatie.
Fertiliteitscentra bieden het dus niet altijd zelf als optie aan. Wie zou willen doneren kan de mogelijkheden bespreken
