Wie vandaag zelf niet over bruikbare ei-of zaadcellen beschikt maar toch zijn kinderwens wil vervullen, kan beroep doen op een zaad- of eiceldonor. Onvermijdelijk draagt het kind dan het genetisch materiaal van de donor en niet van de wensvader of -moeder.
Als in-vitrogametoganese (IVG) mogelijk zou zijn, dan kunnen ook mensen zonder bruikbare zaad- of eicellen een genetisch eigen kind krijgen. Via IVG wordt de nodige zaad- of eicel dan in het labo gemaakt uit een lichaamscel van de wensouder.
IVG zou dus een alternatief kunnen zijn voor beroep doen op een zaad- of eiceldonor. Hoe belangrijk is die genetische band tussen ouder en kind?
IVG zou dus een alternatief kunnen zijn voor beroep doen op een zaad- of eiceldonor. Hoe belangrijk is die genetische band tussen ouder en kind?
Ethische uitdaging
Is de genetische band belangrijk genoeg om te investeren in duur onderzoek en risico’s te nemen? Zelfs als er al oplossingen bestaan zoals beroep doen op een donor en adoptie? Is een technologische oplossing te verantwoorden of leggen we ons beter toe op het vergroten van de solidariteit en altruïsme?
Wegen de voordelen van het overbodig worden van donoren op tegen de kosten en risico’s van het onderzoek naar IVG?
Bio-ethicus Heidi Mertes: “Voor welke problemen biedt IVG een oplossing?”
Wat zegt het burgerpanel?
Op de vraag of een genetische band noodzakelijk is voor een goede relatie tussen ouder en kind antwoordt de meerderheid overtuigd ‘nee’.
Toch is het te kort door de bocht om te stellen dat een genetische band niet van belang is voor de deelnemers.
Personen in nieuw samengestelde gezinnen waarin er genetisch eigen kinderen zijn naast aangenomen kinderen geven aan dat er toch een verschil is, ook al kan er een hechte relatie zijn met beide. Een genetische band kan belangrijk zijn, het heeft te maken met je genen willen doorgeven en je herkennen in de vorige en volgende generaties. Kinderen krijgen zonder genetische verwantschap is meestal het plan B. Maar het verschilt van individu tot individu, er zijn ook mensen die bewust kiezen voor adoptie.
Gevraagd naar wat iemand tot ‘echte’ ouder maakt, wordt vooral verwezen naar de sociale rol die een ouder speelt, het zorgen voor, betrokken zijn bij de opvoeding, en de affectieve band. Echte ouders willen je, aanvaarden je en zorgen voor je. De afwezigheid van een genetische band is bijvoorbeeld geen reden om het contact te verbreken na een scheiding.
Indien men geen genetisch eigen kinderen zou kunnen krijgen en IVG zou veilig zijn, dan zou de meerderheid IVG verkiezen boven beroep doen op een donor, voornamelijk omwille van de genetische link.
