Verslag boekvoorstelling ‘Rusteloosheid’

door Annie Hoogstoel, vrijwilliger bij de Maakbare Mens
Boekvoorstelling ‘Rusteloosheid’ van Ignaas Devisch, Gent | met Mira, Ruth Joos en Rik Torfs

Een overweldigende opkomst, heel wat mensen konden zich blijkbaar vinden in de rusteloosheid of het probleem hierrond.

Zeer ontspannend was het inleidend lied van Mira “in de fleur“. De teksten van Mira hebben inspirerend gewerkt voor zijn boek, merkte Ignaas op.

Devisch twijfelde eerst over wat hij precies wou zeggen i.v.m. de tragische aanslagen. Het leven is inherent tragisch, schoonheid en pijn bestaan naast elkaar.

Werken, netwerken, sporten, reizen….alles moet tegenwoordig en dan worden deze facetten meestal bekeken in negatieve zin. Maar waarom zou een goed leven, een leven in evenwicht zijn. Wij hebben allemaal nood aan een spanningsveld tussen drukte en verveling. Belangrijk in de huidige tijd is, dat we die rusteloosheid niet ervaren als verplichting, in de trend van: als je de Mont Ventoux niet beklommen hebt, heb je iets gemist in je leven.

Het boek start met de quote van Pascal: “Wij smeken om drukte en kunnen niet rustig in een kamer zitten”. Het is de inleiding voor de eerste helft van het boek dat gaat over de geschiedenis van de rusteloosheid.

Mira zingt daarna opnieuw, nu geïnspireerd door de schilder Kandinsky, het leven is gelukkig geen rechte lijn.

Dan komt gastspreker Rik Torfs aan de beurt, met zijn kenmerkende, humoristische stijl. Ik citeer een paar zinnen uit zijn toespraak:

• De tijd niet teveel in mootjes hakken, zeker geen quality time.
• Zelfontplooiing : moeten we allemaal geweldig zijn?
• Het leven niet te serieus nemen.
• Het boek probeert ons gelukkig niet tot onthaasting te dwingen.

Ruth Joos interviewt tenslotte Ignaas Devisch op haar eigen, originele manier en besluit samen met hem het volgende: rusteloosheid is van alle tijden maar specifiek voor nu is de versnelling van het leven, de secularisatie ( we gaan dood ) en de individualisering ( ikke ). Deze drie dingen verhogen de graad van rusteloosheid. In de tweede helft van het boek gaat de schrijver dieper in op deze drie aspecten.

Laat mij besluiten met de woorden van Ignaas Devisch : existentiële verveling leidt tot uitzichtloosheid. De tijd die je verliest, is de prachtigste tijd.

En nu neem ik tijd voor mijzelf om verder te lezen in Rusteloosheid…