Verslag ‘We need to talk about… maakbare baby’s’

door Annie Hoogstoel, vrijwilliger bij de Maakbare Mens

Na de voorstelling van de vier sprekers, gaat de avond meteen van start met een kort filmpje dat een beeld geeft van de snelle vooruitgang. In 1980 beginnen computers alles over te nemen, nu zitten we al in het tijdperk van de genetic engineering. In 1990 leerden we de eerste GGO groenten kennen, nu ontstaat met de ontwikkeling van CRISPR de prangende vraag of we in het tijdperk zijn gekomen van de designerbaby’s.

De moderator An Ravelingien zal tijdens de avond de sprekers benoemen als : de moleculaire bioloog (Hetty Helsmoortel ), de dokter (Luc Bonneux), de (bio-) ethicus (Guido Pennings) en de psychologe (Sindy Helsen ).

De bioloog start met een overzicht van de snelle evolutie : 40 jaar geleden werd Louise Brown geboren (eerste IVF baby ), na embryoselectie en de NIP-test zal CRISPR een wondermiddel zijn voor kankeronderzoek (maar ook de start van designerbaby’s?).

De ethicus stelt de vraag die bij deze verwachtingen opduikt: we kunnen het dus, maar moeten we? We zijn wel meer en meer bezig met de medicalisering van de zwangerschap.

De psychologe voegt hieraan toe dat nog niet iedereen hiervan op de hoogte is, maar dat er sowieso meer gebruik van zal gemaakt worden.

De dokter zegt dat het zoals altijd, zal te maken hebben met geld verdienen en mensen angst aanjagen. Het zou volgens hem de bedoeling moeten zijn om bvb de NIP-test enkel toe te passen op doelgroepen en er niet weer iets random van te maken.

De bioloog beaamt dat we inderdaad minder van het buikgevoel uitgaan, maar dat alles meetbaar wordt. Hierbij legt ze nog eens de methode uit van de NIP-test die kan gebeuren louter op bloedonderzoek van de moeder omdat in haar bloed cellen zweven van de ongeboren baby. Ze wijst er op dat dit onderzoek enkel zijn toepassing heeft op trisomie, iets wat gebonden is aan één chromosoom. Ons DNA telt 3 miljard letters, het zal dus voor onderzoek naar andere afwijkingen veel ingewikkelder worden.

De dokter benadrukt dat we steeds kritisch moeten blijven voor kansberekening en het uitwerken van lage risico’s waaraan hoge kosten verbonden zijn.

De psychologe gaat in op de vraag: verwachten we teveel? Ze benadrukt de sociale druk die heerst i.v.m. het al dan niet beslissen voor testen. (“Zijt ge nog niet zwanger ?  hebt ge u al laten testen?…..”) Bovendien geeft die test geen garantie op een gezond kind. We kunnen dus niet meer leven met onzekerheid : geef daarom ruimte aan het onverwachte.

De ethicus besluit nog : hoe lager de drempel, hoe meer men zal “routiniseren”, dus mensen moeten meer nadenken door betere informatie.

Tot slot nog een paar algemene bedenkingen :

• fouten corrigeren, daardoor creëer je verwachtingen waardoor het hebben van fouten anders zal worden
• onze maakbaarheid doet nieuwe kritiek ontstaan op iedereen, denk maar aan roken en alcohol
• interessante website om je te realiseren dat maakbaarheid meer en meer commercieel wordt: www.23andme.com
• er ontstaat gezondheidszorg in plaats van ziektezorg
• de regelgeving door de overheid loopt hopeloos achter door de snelheid van de ontwikkelingen

Er zaten veel jongeren in de zaal : benieuwd hoe zij binnen 10 jaar zullen ingaan op hun mogelijkheid op maakbare baby’s…..

Dit is een verslag van ‘We need to talk about… maakbare baby’s’ i.s.m. VC Geuzenhuis & HVGent op 5 oktober 2017